Ik verdien mijn kost op een serieuze manier. Toch mag het soms al eens wat luchtiger. Mijn laatste vergadering bijvoorbeeld. Locatie: Circuscentrum Gent. Op weg naar de meeting verdwaal ik in de straten van Nieuwland. Dolend zie ik mezelf belanden in een onhandige straatpantomime. Net als de eerste munten rinkelend in mijn klak tuimelen, redt Cavalia van het Circuscentrum mij uit de nood. Ze scheurt met mij, verloren ziel, door de grauwte van de dokken. Om mij te droppen in de luwte van het Circuscentrum.

Mezelf onder het tentdoek wurmend, slaat mijn voor de gelegenheid gehuurde pruik prompt rood wit gestreept uit. Gevaar! Als hier maar geen katjes huizen! Wat zeg ik? Katjes? Leeuwen, meneer. Brullend in een buiten proporties gezwollen leeuwenkooi. Neen, gelukkig. Na verificatie blijkt van leeuwen en hun temmers voorlopig geen spoor. Op mijn hoede naar binnen dan.

Dan is het tijd voor wat vergadertafelacrobatie. Mijn mondspieren lichtjes uit de kom gewerkt. Ook het evenwichtsnummer op zwevende bureaustoel lukt aardig. Wat niet belet dat het zweet in stroompjes op mijn puntschoenen gutst. Nog wat fotootjes, ‘cheese‘ en ‘kiwi’ en het is genoeg voor de eerste show. Terug naar huis dan, in de stijl een nomadisch circus waardig. Als eerste vrouwelijke menselijke kanonskogel doorboor ik het circusdak. Met zachte landing in Gent Dampoort 16u23.  Cesuur. Antwerpen Berchem 17u15: in een niet nader genoemd fietsenrek merk ik dat mijn achterwiel uit mijn fiets is gepikt. Dan maar geëenwielerd naar huis. (Hoe vervoeg je dit werkwoord eigenlijk?) Hmm…  Circus smaakt wel lekker.

PS. Voor alle duidelijkheid: dit verhaal berust op fantasie en is geen accurate weergave van de werking van het Circuscentrum. Wil je weten wat het Circuscentrum doet, surf dan even naar hun website.