“Kwiek fiets je onder de eerste warme lentezonnestralen naar het station. Je zitje in de trein is zacht en het uitzicht op de Vlaamse koeien adembenemend. De kaartjesknipper tovert speciaal voor jou zijn beminnelijkste glimlach op zijn gezicht. Twintig minuten later laat je je vol verwachting zakken in de knusse sofa van bpost in het Brusselse Muntcentrum. De Dag van het Informatiemagazine kan beginnen.”

Dit is er duidelijk licht over. Laat ik mijn emoties te veel de vrije loop? Wellicht. Toch is het een van de boodschappen die Kortom, vereniging voor overheidscommunicatie, op de Dag van het Informatieblad meegeeft. Een magazine, of het nu een customer medium is of een gemeentelijk informatieblad, moet in de eerste plaats een appel op de emoties zijn. Een lean back medium, waar de lezers, voortdurend moe van werk of zorgen, de hele dag gretig naar snakken. Zoals naar een Marsreep. Ben echt benieuwd of de Tervurenaren echt 26 minuten lang in hun Tervuren Info lezen, zoals onderzoek over relatiebladen uitwijst.

Een interessante dag verder. Waar commerciële bladenmakers hun concept proberen te slijten aan overheidsbesturen. En verhitte discussies tussen gemeenteambtenaren en bpost de magen doen grommelen. Niet van middaghonger, maar van opgekropte frustraties. De hoofdredacteur van De Nieuwe Antwerpenaar heeft het in zijn workshop over zijn ‘plank’. En dat weze hierbij geen langwerpig stuk hout. Dat het grondig fout is om eerst tekst te schrijven en er “daarna wat beeldjes bij te zetten”, verkondigt Hans Faelens van Jansen & Janssen. Beeld en tekst moeten van in het begin samenwerken. Waarop ik slik. Want dat kost ook veel fric.