Bebook girl


guggenheim
Het is 31 januari 2009, 18 uur in de duisternis. Nog vier uur te gaan voor 2010. Mijn artistieke ontdekking van het jaar hangt in een spierwit gekalkte garage in een beduimelde straat op het Eilandje. Reusachtige doeken van worstelende mannen, portretten van scherpzinnige vrouwen, wat kronkelend naakt links en rechts. SchilderSam Dillemans hanteert het penseel met de kracht van een Sugar Jackson op speed. Boksballen aller lande, kruip in uw schulp. En geloof het of niet, er hangt sinds enige tijd een bokszak in mijn kamer. Een geweldige manier om het leven bij tijd en wijle in de juiste proportie te timmeren.

Maar ook de elektronische poespas verdient een kampioen. De top van de digitale alchemie van 2009? De e-reader zeker weten. Kindle, Sony of BeBook brachten mij in een licht extatische euforie.  Een must have in 2010. Zodat Barbie een BeBookgirl kan zijn, een geek die naast een iPhone ook een e-reader uit haar roze handtasje tovert. Samen met de tomtomburger gaat ze voor niets minder dan de verovering van de planeet (watch the movie).

De tomtomburger kreeg 9 procent van de stemmen in de verkiezing van het woord van het jaar 2009 door Van Dale. Niet slecht voor een slaafse volgeling van de autoriteit. De tomtom staat voorlopig niet op mijn verlanglijstje. Lang leve de Michelin, het stadsplan en de fietskaart. Als ik niet verloren rijd in de bochten van de jaarovergang, see you next year!

This entry was posted on Thursday, December 31

Vervreemd

Ik schreef vandaag iets over jumelages, de Europese mutant van het ‘love and peace’-refrein. Elke Vlaamse gemeente heeft ondertussen minimaal één dorp of stad ergens op het oude continent als culturele adoptiebroer.
Ik las vandaag iets over het 3G-netwerk, lcd-schermen, Full HD-television en nog meer elektronisch fraais. Kwestie van bijlezen over onderwerpen waarover je soms zijdelings iets schrijft.
Ik dacht vandaag aan de ondertussen achterhaalde tweegradengrens in het klimaatdebat. Met deze vrieskou haalt mijn thermostaat jammerend net de kritische achttiengradengrens.
Tot slot, raakte ik redeloos van de wijs van mijn bloedeigen webteksten op hila.rodekruis.be. Of hoe je kan vervreemden van iets dat je zelf hebt voortgebracht (jezus, zo complex).