Brug ofte tunnel?


autospelen
Voor mijn 8-jarige zoon is het antwoord maneklaar. Een tunnel natuurlijk. Steek al die auto’s maar onder de grond. Mijn 6-jarige zoon bekijkt de zaak iets genuanceerder. Alle twee moeten ze er komen. Zo kan ieder kiezen waar hij het liefste rijdt. Met het puntje van zijn tong uit zijn mond, laat hij zijn Cars-autootjes racen in een imaginaire looping. Een mooi compromis maakt hij. Voor hem geen schaarste. Geld is toch gewoon iets dat je in de bank haalt, zodra je portemonnee leeg is, mama. Ik zag een of andere kunstenaar op ATV ook voor de dubbeloplossing gaan. Hij had er zelfs een levensgrote maquette bijgeknutseld.

Wie absoluut niet wakker ligt van brug ofte tunnel:

  • de kleuters van school “De Fonkel”, over wie ik vandaag iets schreef
  • de dame die zich begin deze week in mijn btw-listing 2008 verslikte
  • de muziekgroepen wiens recensies ik woensdag onder handen nam
  • de client supervisor van het grafisch bureau dat mij maandag prijs vroeg

 

Trilogie aflevering 3


cassetterecorder
Hier is het dan eindelijk… het laatste en derde deel in de trilogie over wat mij aan het schrijven bracht.  Wie de vorige afleveringen miste, vindt ze in de blogposts van april 2008 en januari 2009.

Eind jaren tachtig van de vorige eeuw toog ik naar het integratiecentrum van Lier voor een interview over internationale vrijwilligers. Ik was nog helemaal groen achter de oren. Ook mijn rijbewijs was vers als een pannenkoek geserveerd in een stille dorpse brasserie.

VIA, een organisatie voor vrijwilligerswerk, wilde een getuigenis voor hun ledentijdschrift De Viafoon. Eén of andere duistere opwelling volgend,  zag ik geen reden om neen te zeggen.

Uitdaging 1: de chique BMW van mijn  -overigens steenrijke- vader zonder blutsen geparkeerd krijgen tussen twee wagens in een smalle Lierse kasseienstraat. Uitdaging 2: de playtoets van mijn cassetterecorder (een eerstecommuniecadeau, zonder gezwets) op het juiste ogenblik indrukken zonder tomatenrood achter de oren.  Uitdaging 3: niet enkel naar mijn eigen bibberende woorden, maar ook naar die van de geïnterviewde luisteren. Uitdaging 4: in deze hachelijke situatie ook nog eens intelligent proberen over te komen.

Het is me waarlijk gelukt.  De BMW, de cassetterecorder en mijn ego: ze hebben het alle drie overleefd.  De Viafoon publiceerde mijn tekst. De VIA-mensen waren gelukkig. De geïnterviewde verkneukelde zich in de belangstelling.

En ik? Ik had het nog altijd niet begrepen. Dat dit soort hachelijke situatie leuk kan worden als je ze vaker opzoekt. Dat na de trip in de boze wereld, nodig om het interview af te nemen, de trip in de wereld van woorden en fantasie volgt.

Ach, beter laat dan nooit.