Concentratie en inspiratie.  Dat is zoiets als de Grote Golf van Hokusai. Een diepblauwe roerloze bodem met opspattend wit schuim. Bij het ene duik je diep in je hoofd, bij het andere loop je springerig heen en weer. Ronddrentelen in de kamer, een paar danspasjes voor de spiegel, nog even in een appel bijten, honderd keer je mail checken of de fiets pakken. Als je dan genoeg hebt gespetterd in het zachte schuim, moet je duiken. Naar de bodem van de golf, waar niemand is.

Vandaag dinsdag: bedenken hoe ik een jazzkenner en een classicodame ga interviewen. Schuim.
Morgen woensdag: teksten eindredigeren. Concentratie.
Overmorgen donderdag: interviewen.  De twee samen. Onmogelijk eigenlijk, maar toch werkt het zo.
Vrijdag: de interviews uitschrijven. Als een pijl naar de bodem.