Zelfcensuur

Te oordelen naar het aantal mailberichten van de afgelopen maanden met ‘Windows 7′ in de hoofdregel, moet dat beestje wel een kleine revolutie zijn. Om eerlijk te zijn vind ik de overstap niet zo ingrijpend. De functies in Word zijn gebruiksvriendelijker ingedeeld, dat wel. Maar mijn oude XP scoorde toch ook mooi. De automatische back-upfunctie in de Professional-editie schiet de hoofdvogel af.  Hij spaart mij elke dag een tiental minuten uit.
Ondertussen besteed ik steeds meer tijd aan interviews. Benieuwd wat jonge journalisten daarover leren in hun opleiding. Tot hier toe vond ik geen enkele losstaande cursus of vorming over interviewtechnieken. Niet dat ik mensen het vuur aan de schenen moet leggen, maar het jeukt wel. In het genre waarin ik schrijf moet ik net de scherpste kantjes eraf vijlen. De echt kritische vragen onderwerp ik aan zware zelfcensuur.
Met de krokusvakantie hangt de klepel eerder roerloos in de klok. Het perfecte ogenblik om me te laten opschrikken door een klant van twee jaar geleden. Fijn om te weten dat je nummer bewaard werd in een ver gsm-geheugen. “Geldschieters hebben een beter geheugen dan schuldenaars”, zei ooit Benjamin Franklin. Daar is wel iets van aan, ja.