1 minuut 6 seconden en 64 stappen schoenmaat 38. Zo lang doe ik er precies over van mijn ontbijttafel tot mijn werkplek. Na jaren pendelen tussen Antwerpen en Brussel voelt thuiswerken als de Zachte Omwenteling. Of de Praagse Lente. ‘Of ik de sociale contacten niet mis?’, vraagt een rank meisje op de woensdagse dansles me. Waarop ik haar naar het topantwoord in mijn persoonlijke FAQ-rubriek verwijs. Dat ik sociale contacten nodig heb zoals een gehaaide revolutionair zijn ideologie. Maar dat ideologieën overal te koop zijn.
Net door thuis te werken kreeg ik er een resem sociale contacten bij. Babbeltje aan de schoolpoort, lunch met mama’s uit de buurstraten, pintje met Jan en co. die ook van thuis uit werkt. Het geeft een hemelse ratatouille waarin de scheidslijn tussen werk en privé weer wat dunner wordt. Dat boost mijn creativiteit. En per slot van rekening moet je de zaken niet omdraaien. Een job heeft inderdaad het prettige bijeffect om je medemens wat beter te leren kennen. Maar aan het werk gaan om tegemoet te komen aan je bindingsdrang? Dat is op zijn zachtst gezegd wat van de pot gerukt.
Geïsoleerd raken als thuiswerker? Een fabeltje. Een tip: blijf steeds je eigen waakhond. Kef op tijd als je uitgelaten wilt worden. Lijn jezelf aan en ga rondsnuffelen. Op www.pajamanation.be bijvoorbeeld. De website waar freelancers, thuiswerkers en micropreneurs in contact komen met opdrachtgevers. Een prachtig initiatief.
Ik mag de eindredactie doen van het stedelijk informatieblad van 
