Een opdracht voor het Circuscentrum. Dat is vragen omtoeren. Ondersteboven klauwen in een tentdoek. Met gekromde tenen en samengeperste knieën genoeglijk tokkelend op een aan een zijden draadje bungelende laptop. ‘Action writing ‘ als circusact.
Circussen is zweten. Na een week research klinkt mijn gekreun steeds luider. En wordt ook het plezier intenser. Straks mogen ze mij komen oprapen. “Por favore, Ronaldo, spaar toch mijn botten!”
Mijn opdracht -vrij geformuleerd-: een smeuïge roman over de temperamentvolle droge zakelijke zijde van het circusbestaan. Gelukkig kan het op mijn blog wat minder zakelijk. Kom dus maar even piepen achter het doek de komende weken. En laat u meeslepen door verhalen uit de piste. Circusjournalistiek met een koprollende knipoog. Over steltlopende hoofdletters, jongleren met woordenboeken en éénwielers met rode oortjes van inspiratie.
In de kantlijn, was dat niet vooral veel Soleil, zo’n sirk? Meer Soleil, Madame. Dat mag wel in deze waterzonnige augustusmaand.