Trilogie aflevering 1

Wat is dat eigenlijk een trilogie? Lijkt dat op een thriller? Of is het iets uit drie delen? En wat als je vier delen wil? Kan je het dan nog trilogie noemen? Deze trilogie gaat over wie mij aan het schrijven bracht.  Als kind schreef ik zelden. Maar als de omstandigheden mij er toe dwongen, dan had ik er best plezier in. Mijn verste herinnering gaat terug tot mijn lerares Nederlands in het tweede middelbaar.
Haar naam ben ik vergeten. De naam van de school herinner ik me wel. Het was kort samengevat: de Onze-Lieve-Vrouw Presentatie in Boom. Ze had zo’n droevige ogen, de lerares. Het gerucht ging dat haar man zo net (gisteren, vorig jaar?) gestorven was. Dat verklaarde die ogen natuurlijk. Die jonge weduwe las luidop boekextracten voor in de klas. Op het puntje van haar stoel gezeten en intriest begon ze aan Multatuli’s Max Havelaar. Een ware luxe om als 14- jarige nog voorgelezen te worden.
Die Havelaar vond ik even slaapverwekkend, kurkdroog als bevreemdend. Net die combinatie maakte het voorleesuur tot een hersendodende time-out. Wat per definitie een mooie ervaring is: niet nadenken. Zuivere wellness voor scholieren. Vooral in het derde lesuur had ik wel nood aan een hap relax. Indommelend reed ik de klas uit. Op een zwarte waterbuffel over een Indonesische landweg. Stof in ogen en oren. Helemaal in sluimerstand ging ik.
Maar goed, ik dwaal te ver af. Terug naar de magere weduwe. Ze schreef “je schrijft vlot “onder mijn opstellen en sprookjes. En ze zei het ook. Ik heb het onthouden. Ondanks mijn lome hersenen.