Vandaag stond er een grote portie toeristische lectuur op mijn menu. Je kunt maar beter weten waar je aan begint, als je offertes maakt. Cultureel toerisme vooral. Over middeleeuwse kerken, hobbelende stadskoetsen en antieke vliegtuigmodellen. Als zo’n tekst smakelijk geschreven is, dan maakt dat al de helft van de dag van een toerist geslaagd. Want stadsplannen ontcijferen, fietsroutes lezen in plaats van ze te trappen of struinen door historische anekdotes is een verplicht nummer voor elke echte toerist. Nu ja, voor mij is dat zo. Op de schaarse dagen dat ik een toerist wil zijn. En nu tijd voor een frisse pint op een overschaduwd terras! Zo sluiten die tekstjes dan af. Want wij zijn zo bourgondisch. In mijn geval, op dit eigenste moment wordt de afsluitzin: En grijp nu hop mes, brood en honingpot, en smeer boterhammen voor twee hongerige zonen. Die bengels slagen er altijd wonderwel in om honger te krijgen, als het licht in hun slaapkamer net is gedoofd. En ik wil bloggen.