Een Holle Wegen sightjogging in het heuvelende Duisburg, Tervuren. Die moest ik afgelopen week ab-so-luut en zonder tegenspraak opnemen in het magazine dat ik maak voor de gemeente. Want het zou geweldig worden, een knaller.

Een actieve sightseeing, waarbij je lopend achter een sportieve gids alias streekexpert iets opsteekt over het landschap en zijn geschiedenis. Toeristische info op het ritme van je looppas als het ware. Want welke argeloze jogger weet dat de holle weg  onder zijn voeten – een weg met aan beide zijden steile opgaande wanden – dateert uit de middeleeuwen? Die tijd waarin dorpen altijd in een vallei lagen,  boeren hun ding deden met paard en kar, en de aarde langs de weg aan erosie deed zoals ze nu nog altijd doet.

Het lijkt mij alvast een aanrader. Maar zo heel erg nieuw is deze uit Amerika overgewaaide sportieve vorm van toerisme niet. Barcelona, Berlijn en Brussel bieden het concept al een tijdje aan. Toch spreken sommigen nu van een trend in Vlaanderen. Wil het toeval dat ook Antwerpen Sporthoofdstad 2013 uitpakt met een sightjogging in het stadscentrum en eentje langs Petroleum Zuid.

Blijft de kwestie van het streepje of de spatie. Maar het enige juiste is natuurlijk sightjogging. Geen streepje en geen spatie.