Goedgezinde regen

Een neologisme. Mag je dat zo noemen, het woord Deboosere-bakkes? Weervoorspeller Frank Deboosere (ex, maar niet helemaal ex) duidt ermee het ontevreden, boze gezicht aan dat hij trekt als een weervoorspelling van hem de volgende dag niet blijkt uit te komen. Zo vertelde hij in zijn afscheidsprogramma op VRT.

Voorspelt hij regen, maar schijnt ’s anderendaags in de ochtend de zon, dan betrekt zijn gezicht en plooit het zich in een Deboosere-bakkes. Komen er in de loop van de dag toch wolken aan en plenzen in de namiddag de buien uit de lucht – zoals voorspeld – dan is het over en uit voor het betreffende bakkes. Een brede glimlach komt in de plaats.

Nu ik dit weet, word ik vanzelf een héél klein beetje goedgezind als het regent.

Vachement bien

Echte reclameslogans verzinnen, dat doe ik niet vaak. Pakkende titels van publicaties en artikels wel.

Toen Arno enige tijd geleden overleed en ‘Putain putain’ ergens in mijn achterhoofd riedelde, viel mijn oog op de slogan die mijn koeltas siert.

‘C’est givrement bon’, en op de andere zijde: ‘Het vriest dat het smaakt’.

Persoonlijk vind ik die mooi gevonden, een fijne vertaling ook. Eentje die doet watertanden.

‘C’est givrement bon’ is natuurlijk een woordspeling op het zinnetje dat volgt op ‘Putain putain’, namelijk ‘c’est vachement bien’. En in het Nederlands is het spreekwoord ‘Het vriest dat het kraakt’ niet ver weg.

Mijn masterproef (zoveel jaar geleden) had als onderwerp de vertaling van reclameteksten. Voor mij is een goede vertaling eentje waarbij je niet ziet welke de bron- en de doeltaal zijn. En daarin slaagt deze slogan dubbel en dik.

Guido Gezellehuis

Ik schreef mee aan teksten over toeristische highlights in Brugge. Het Guido Gezellehuis is er zo eentje. Guido werd geboren in een voormalige 16de-eeuwse hovenierswoning waar zijn pa als tuinman en conciërge werkte. Hij kreeg er de liefde voor de natuur met de paplepel ingegoten. De woning en de prachtige (moes)tuin zijn een omwegje naar de rustige Sint-Annawijk zeker waard!

Quarantaine voor redacteurs

Ik zit wel vaker in een ‘schrijfbubbel’. Moederziel alleen, afgezonderd, geconcentreerd. Een beetje gewend zijn aan dit soort afzondering maakt de opgelegde Covid-19-quarantaine draaglijker. Toch is de impact op je professionele leven niet min. Er is de stress over annulatie van opdrachten, nu en in de toekomst. Bestaande opdrachten moet je helemaal omgooien om bij te blijven met de wisselende maatregelen. En je slaat aan het videovergaderen, zoals iedereen die telewerkt, maar dat is misschien wel een voordeel bij alle nadelen. Maar ondanks deze situatie blijf je natuurlijk KEIHARD JE BEST DOEN. Om het met de woorden te zeggen van een coördinator van een woonzorgcentrum die ik vorige week interviewde. # Samen tegen Corona



Eene uitzonderlijke arbeidslust

‘Merxem voorheen en nu’ is een gedenkboekje dat al weken op mijn tafel vertoeft.  Het is geschreven in oudnederlands uit de jaren 20 van de vorige eeuw.

‘Eugeen Dierckxssens, van groote bakkerij De Volkslust, man van de daad … begaafd met eene uitzonderlijke arbeidslust en een ongeëvenaard doordrijvingsvermogen, was hij steeds de ondernemende leider, die bouwde … en heropbouwde … altijd vergrootende … om zich alras wederom te eng te gevoelen in zijne nieuwe inrichting.’

Om van te smullen,  dat soort zinnen.

Ik schrijf tekstjes voor een erfgoed-app in Merksem. De deadline nadert.