Internationale avonturen kunnen best wat gevaar opleveren. Dat is wat ik onthoud uit de publicatie die ik deze maand onder handen neem.Veilig aan de slag in internationale jeugdprojecten is de welluidende titel van een boekje waarmee jeugdleiders zich leren wapenen tegen min of meer explosieve risico’s in het buitenland. Het is uitgegeven door JINT vzw in 2005. Dat was de periode waarin ikzelf nog projectverantwoordelijke was bij deze organisatie. Nu is het bundeltje aan een update toe.

Stevig doorwerken aan deze opdracht is momenteel nog een verre droom. En dat komt echt niet alleen door de stroomonderbrekingen in de Leeuwlantstraat die mijn computer de afgelopen dagen lamlegden. Dagelijks krijg ik immers nog kleine of grote correcties op een tekst voor een bedrijf actief in de distributie van gas, water en elektriciteit. Volgens De Morgen van vandaag mag dit soort bedrijven zich tot de best verdienende sectoren in België rekenen. De gemiddelde werknemer verdient er tot 25 procent meer dan de gemiddelde loontrekkende in de Belgische economie. Dat stemt tot nadenken.

En dan moest ik ook nog de hort op voor een interview. Voor eentestimonial over een industrieel bedrijf met hoofdzetel in Brussel. Zulke gesprekken zijn altijd een leerrijke ervaring. Helemaal fascinerend wordt het als de geïnterviewde zich naar het einde van het gesprek toe luidop afvraagt hoe ik van dat gesprek ” in godsnaam een positief verhaal zal maken?” Geloof me, na dit bevrijdende zinnetje, werd alles in het verhaal plots rozengeur en maneschijn. Na het spuien van frustraties,  komt er ruimte in de geest voor opbeurende gedachten. Moeten schrijvers dan ook een sociale rol vervullen en zich plooien tot luisterend oor? Alle geluk dat ik graag luister!