Ik heb geen vaste schrijfuren

Ik heb geen vaste schrijfuren en beschouw het schrijven ook niet als een job. Schrijven is mijn leven.”

Neen, dit gaat niet over mij. Maar over jeugdauteur Bart Moeyaert.

Bart Moeyaert won vorig jaar de Astrid Lindgren Memorial Award. Een fantastische bekroning. Met een tot de verbeelding sprekende prijs. Ik bezocht enkele zomers geleden Astrid Lindgrens Nas, het geboortehuis van de schrijfster, in Vimmerby, Zweden.

En ja, dat moet geweldig zijn, zo’n schrijversleven.

Ik heb wél vaste schrijfuren, ergens tussen zonsopgang en zonsondergang.

Tegen vanavond wil ik – minimaal – 3 nieuwe artikels klaar hebben. Ondertussen de binnenrollende mail bijhouden. En corrigeren wat moet.

Ook best oké eigenlijk.

Minder tekst aub

hawai

Terwijl mijn huis gonst van kinderen in hun herfstvakantie, doe ik moeite om minder tekst te schrijven.  Minder?
Ja.
Want dat is waarvoor de meeste klanten vandaag een redacteur nodig hebben.
Om minder tekst te hebben.
‘Show and don’t tell.’ ‘Inspireren met minder woorden.’
Dan ga ik naar Hawaï (2 puntjes op de i).
Meer beeld, minder copy.