Heerlijk Helder

Ik was erbij, op de Heerlijk Helderdag op 5 februari. De Vlaamse overheid gaf er de aftrap voor de campagne voor een helderder taalgebruik in overheidscommunicatie.

Een van de valkuilen bij helder schrijven: vertrekken van het idee dat anderen evenveel weten als jij.

De ‘kennisvloek’. We kunnen ons moeilijk inbeelden dat anderen niet weten wat we zelf weten. Daarom leggen we niet voldoende uit wat voor onszelf vanzelfsprekend is. Zoals Jan Hautekiet en Ann De Craemer het omschrijven in ‘Heerlijk Helder, Weg met krommunicatie’.

Je schrijft burgers in een gemeente aan over een polioattest. Maar weet iedereen eigenlijk wel wat polio is? Mag je er van uitgaan dat elke burger weet dat er een vaccinatie tegen bestaat? Dat die bovendien verplicht is? En dat je ook nog eens moet bewijzen dat je de vaccinatie wel degelijk hebt laten toedienen? En dat net daarvoor dat attest dient. Oef..

 

 

 

Eene uitzonderlijke arbeidslust

‘Merxem voorheen en nu’ is een gedenkboekje dat al weken op mijn tafel vertoeft.  Het is geschreven in oudnederlands uit de jaren 20 van de vorige eeuw.

‘Eugeen Dierckxssens, van groote bakkerij De Volkslust, man van de daad … begaafd met eene uitzonderlijke arbeidslust en een ongeëvenaard doordrijvingsvermogen, was hij steeds de ondernemende leider, die bouwde … en heropbouwde … altijd vergrootende … om zich alras wederom te eng te gevoelen in zijne nieuwe inrichting.’

Om van te smullen,  dat soort zinnen.

Ik schrijf tekstjes voor een erfgoed-app in Merksem. De deadline nadert.

 

Een Barackske doen

keep-calm-and-doe-een-barackskekIk verdiepte me in de geschiedenis van de zeppelin. Voor een toeristische publicatie. Ferdinand von Zeppelin gaf zijn eigen naam aan zijn vliegende creatie. Taalkundig is een zeppelin een eponiem. Het is een woord afgeleid van een persoonsnaam. Zoals de saxofoon van Adolphe Sax, of de diesel van Rudolf Diesel.

Zou ook mooi staan in het lijstje: het ‘Barackske’. Ken je dat kreetje van de radiomarathons van MNM?  Je zegt ‘Yes, we Can!’ en je daadkracht piekt. Je dipje smelt als sneeuw onder de zon. Barack Obama gaf zijn naam aan een oppepper van formaat. En wij Vlamingen goten het in een uitdrukking à la  ‘een terraske doen’.

You can’t always get …

you can't ...Het is vrijdagavond. We zijn eind november. In Antwerpen gaan de winterbars open.

In mijn stille straat ruist achter de golfbaan de snelweg. Herfststormen hebben de bladeren in hoopjes bij elkaar gewaaid. Het is moeilijk te zeggen wat de afgelopen weken mijn uren heeft gevuld. Maar het percentage schrijven lag in elk geval hoog.

Daartussen sijpelen de nieuwtjes. Collega’s- zelfstandigen die stoppen. Anderen startten pas een zaak. Allemaal werken ze hard en gedreven. Soms worden ze beloond. Soms beleven ze harde tijden.

‘You can’t always get what you want’, zongen de Rolling Stones.